Aurreko batean aipatu genituen, gaur egunean, harremanak egiteko sortu diren aukera berriak. Gaurkoan, spin-off bat eginez, ligatzeko app-i buruz espezifikoki hitz egin nahiko nuke. Aipatu bidalketa horretan, nik erabiltzen dudanari “propagandarik egin nahi ez niola” esaten nuen, baina orain ez dut hain argi. Izan ere, oso pozik nago izaten ari naizen esperientziarekin (jo ta jo!), beste sare sozialek eskatzen didaten prezio beretsuan -nire datuen truke, alegia-. Hori dela eta, hari honetan erabiltzen ari naizen sare horren (Tinder) gaineko kontuak partekatu nahiko nituzke, zuei gauza bera egitera gonbidatuz (horri edo antzeko beste sare sozialei buruz, noski: Grindr, Meetic, Badoo, Kaixomaitia…).
Hasteko, esango dizuet heterogeneitate handia ikusten dudala. Esate baterako, bi multzo handi bereiz daitezke: aurpegia erakusten dutenak, eta ez dugunok. Interesgarria da hau. Honek norbere egoera pertsonalari buruz asko esaten du: nolabait esateko, aurpegia erakusten duenari ez zaio ardura (nolako inbidia!) mundu guztiak “libre” dagoela jakin dezan; bistan denez, honek ligatzeko aukera modu esanguratsuan biderkatzen du. Aurpegia erakusten ez dugunon artean, ordea, motibo asko izango direla iruditzen zait: lana, bikotea, haurrak, familia… edo dena delako arrazoia; honek zure aurpegiaren edertasuna baliatzea eragozten badizu ere, zure buruari buruz hitz egiteko beste era batzuk bilatzera bultza dezake, eta badira hori erakargarri egiten zaion jendea ere, ongi probatu dudanez. Eta misterioa bera ere kitzikagarria izan daiteke…