Paul Müllerrek Camille Flamarion-i idatzitakoa. 1920ko irailaren 3
Donostia, 1920ko irailaren 3,
Camille estimatua,
Barkatu lehenago idatzi ez izana, baina azken urteetan gerra ondoan, bizitzak norabide arriskutsuetatik eraman nau. Zer moduz doakizu bizitza Edinburgon? Jarraitzen al duzu zure ikerketak aurrera eramaten? Ziur naiz zure gaitasun paregabeekin aurkikuntza garrantzitsuren bat egingo duzula berehala.
Ni oraintxe bertan Donostian bizi naiz, eta Hendaian pasa genituen gaztetako udara luzeak gogorarazi dizkit. Oraindik etortzen al zara euskal kostaldera udaran? Elkar ikusteko aukera paregabea izango litzateke! Urte asko pasa dira eta uste dut orain Donostiako bizi-giroa asko aldatu da bisitatu genuen azkeneko alditik. Kasinoa eraiki dute eta mundu guztiko jendea etortzen da bertako hondartzaz eta kafetegitaz gozatzera. Ez dut esango Paris denik, baina pirineoetatik behera dagoen herrietatik, Parisen antza gehien duena dela esango nuke, agian Casablancarekin parekaturik! Festak ugariak dira, eta hiriak erraztasun asko jartzen dizkie kanpotarrei bertan ezarri gaitezen. Nire bizitza azken boladan ez da oso lasaia izan eta banuen horrelako leku bat topatzeko gogoa.
Nire enpresarentzako aukera politak aurkitzen ari naiz lurralde honetan, eta espero dut laster hemen ere filial bat eratzeko aukera izatea. Gure botikak garatzeko onddo eta itsas-landare interesgarriak topatzen ari naiz, eta kostaldeko herri txikiak ikertzen nabil ea hauek hazteko leku aproposen bat aurkitzen dudan. Gauza bitxi bat gertatu zait lan honetan nabilela, Camille. Badirudi bertako arrantzale talde bat nire kuriositateaz konturatu dela, eta laguntzeko prest agertu dira. Getarian topatu nituen hasiera batean, eta bertako landareak bilatzen nenbilela hurbildu zitzaizkidan. Marea beherean soilik agertzen ziren bidezidor batzuk erakutsi eta haiekin adiskidetu nintzen, pare bat sagardo botila edan ostean. Egun horretatik aurrera nirekin etorri ohi dira eta nik ikusteko aukera gutxi izango nituzkeen arrokarte eta kobazulo ezberdinetarako sarbideak erakusten dizkidate. Haien txalupetan joateko aukera ere ematen didate, eta badirudi euskal kostalde guztian naizela ezaguna jada! Nik haien laguntza eskertzeko dirua eskaini diedan arren, ez dute ezer jaso nahi! Jende arras arraroak izan dira beti arrantzaleak nire ustez, baina hemengo adeikortasunik ez dut inoiz ezagutu. Baten bati entzun diot ilargiaren zikloak eta jarraitzen dituztela, beraz adiago egongo naiz datozen txangoetan ea zure ikerketaren batentzako lagungarri izan daitezkeen. Kar, kar, kar!
Zure lan artean tartetxo bat aurkituko bazenu, zure berri izatea gustatuko litzaidake.
Zure betiko laguna, Paul,
P.D. Idatzi nahi badidazu helbide hontan egin dezakezu: 156 Postakutxatila Donostia, Spain
P.P.D. Eskertuko nizuke ez bazenu nire izena eskutitzean jartzen.
Paul Müllerrek Karl Otto Eberhearti idatzitakoa. 1920ko irailak 21
1920ko irailak 21
Sehr geehrter Herr Eberheart,
Zer moduz zaude? Espero dut zure tren maitatuak berriz ere martxan egotea, bonbardaketen ondorengo konponketak bukaturik egongo direla sumatzen dut, ezta?
Denbora asko egon naiz zuri idazteko zain, gure lagun prusiarrak atzetik izan ditut eta. Oraingoan uste dut lasai utziko nautela, nire atzetik zebilen azeria beste eginkizun batzuetara bideratu dutela entzun dut eta. Oraindik ezin dizut esan non nabilen zehazki, baina ez dut Europatik alde egin, eta kostaldeko hiri alai batean topatuko nauzula esan diezazuket. Asmakizuna errazago egiteko, jakin ezazu funikular berri bat eraiki duten hiri batean nagoela… ziur asmatzerik baduzula Karl!
Hiriak bizitza handia du eta gure herrialdeetako jendea ere aurkitzen dut hemen, baina nahiago du bertakoekin batu. Ez naiz fido nondik eta noren zale izan daitezkeen.
Gerra garaian kontatu nizkizun ikerketik aurrera noa, eta kostalde hontan topatzen den flora bereziaren inguruan liburuxka bat idaztekotan nago. Bertako arrantzaleak asko laguntzen ari dira lan honetan eta aurrerapen handiak egiten nabil. Agian, laster izango duzu nire berri egunkarietan, liburua dela eta! Kar, kar, kar! Pare bat espezie berri eta misteriotsu topatu ditut kostaldeko leizeetan, eta agian atentzio pixka bat erakarriko dut. Oraindik ez dut erabaki nola egingo dudan, nire izena babesteko.
Ciçi-k hilda nagoela uste du, beraz berarekin topo egingo bazenu, mesedez, mantendu sekretua. Ez dakit nondik dabilen oraintxe bertan, baina jakingo bazenu, eskertuko nizuke informazioa. Gauzak baretzean hari ere idaztea gustatuko litzaidake.
Karl laguna, zure berrien zain geratzen naiz,
Badakizu non utzi zure eskutitzak nire eskuetara irits daitezen!
Besarkada handi bat,
@Salda_Dagobah@lemmy.eus